و آسمان هنوز سیاه پوش عزای حسین علیه السلام است. . .

نمیدانم در دلش چه میگذرد. . . اما انگار با هیچ کس دردو دل نمی کند. . .

چون مادری دل شکسته قاب عکسی از نام ارباب را بر سینه گذاشته و سالهاست که در دلش غوغاست . . .

 او قرن هاست کمرش از ظلم روزگار شکسته. . .

دیگر از چشم های آسمان خون میبارد . . .

او هم داغ دیده است . . .

کاش ما هم کمی شبیه آسمان بودیم . . .